- یکی از منابع مهم ما، توجه ماست.
- منابع ما (مثل زمان، پول، فکر و هر چه که داریم) عملا جایی صرف می‌شود که توجه ما می‌گوید.
- برای مثال وقتی توجه ما روی خرید ماشین است، به طور طبیعی به موضوعات دیگر، مثل شراکت برای کسب وکار، کمتر توجه می کنیم یا حتی اصلا توجه نمی‌کنیم.
- حالا وقتی به امور بسیار پراکنده می پردازیم، و در واقع به امور پراکنده توجه داریم، به تبع این پراکندگی توجه، منابع ما خورد می شود. و سرعت ما برای رسیدن به چشم اندازمان را کم می‌کند.
- در نحوه‌ی مصرف توجه خود، باید بیشتر از نحوه‌ی مصرف منابع دیگر خود (مثل پول و وقت و تلاش) دقت کنیم.
- باید توجه خود را مدیریت کنیم.
یک راه کنترل
- هر موقع توجه ما به سراغ موضوع جدیدی می رود، تأمل کنیم و از خودمان سؤال کنیم که آیا این توجه و تبعاتش در جهت رسیدن ما به اهداف و چشم انداز ما هست یا نه. اگر نیست توجه خود را از این موضوع برداریم و عملا وارد آن نشویم.
- راه ساده‌ای به نظر می‌رسد، اما اجرای آن چندان ساده نیست.
- چون موارد بسیار زیاد است؛
- چون موارد متعددی پیش می‌آید که تمایلات، توجه ما را به سوی خود می‌کشد (یاد فیلم ذهن زیبا افتادم).
- مثل پیامک‌هایی که در یک روز دریافت می کنیم.
- آدم زرنگ کسی است که بتواند چشم از آرمان یا چشم اندازش و اهداف بزرگش برندارد، و هر اقدام او انشاالله به نوعی در جهت رسیدن به آن باشد.
- پیشنهاد می‌کنم مطالب مربوط به مدیریت توجه، کار آقای محمدرضا شعبانعلی را ببینید.
- پیشنهاد می کنم کتاب کار عمیق، نوشته کال نیوپورت، ترجمه آقای مهندس ابراهیم نقیب زاده مشایخ (نشر انجمن انفورماتیک ایران و اقتصاد فردا، 1397) را ببینید(https://www.bibalan.com/?p=2312).
پرسش: چرا مدیریت توجه، مهمتر از مدیریت منابع دیگر، مثل پول و زمان، است؟
