تولید محتوا (مثل تولید مطلب برای شبکه های اجتماعی، مطالب آموزشی و email)، دقیقا همان ارائه است.
بنابراین تمام ارکان ارائه (مثل هدف، مخاطب و شیوه) و قریب به اتقاق حرف هایی که در ارائه مطرح است (مثل قواعد نگارشی، سندیت، زیبایی و قابلیت استفاده)، در تولید محتوا هم مطرح است.
به علاوه تولید محتوا ویژگی هایی دارد که به روشنی آن را از ارائه های متداول سنتی (مثل کتاب، مقاله و کلاس درس) متمایز می کند.
از محورهای اصلی این تمایز عبارتند از:
تکیه ی بی چون و چرا بر فناوری اطلاعات،
چه برای تولید کننده ی محتوا؛
چه برای نمایش دهنده محتوا؛
و چه برای کارکرد و استفاده از محتوا؛
ضرورت حضور صریح فراداده (meta data) در ارائه، که مخاطبان را به سوی محتوا هدایت کند.
نقش عمیق رسانه که محمل محتواست؛ به گونه ای که رسانه عملا تمام ارکان ارائه را تحت تأثیر قرار می دهد. برای مثال ارائه به صورت یک توییت با ارائه به صورت یک صفحه در وب بسیار؛
پیوند عجیب ارائه و بازاریابی ارزش.
گرچه ممکن است ارزش برای تدارک کننده ی محتوا، برای نمایش دهنده ی محتوا و برای استفاده کننده از محتوا کاملا متفاوت باشد.
برای مثال یک توییت سیاسی را در سطح دنیا در نظر بگیرید.
برای مثال یک اپلیکیشن مجانی یک شاعر را در نظر بگیرید.
اهمیت بی چون و چرای دیده شدن بیشتر؛
چرا که مبنای ایجاد آن ارزش افزوده است.
اهمیت وادار کردن مخاطب به عکس العمل. مثل کلیک کردن بیننده روی تبلیغی که در کنار مطلب نمایش داده می شود؛
این ویژگی ها آگاهی های جدیدی را طلب می کند که برای یک اهل قلم کهنه کار کاملا تازه است. تا حتی بیگانگی. آگاهی هایی مثل بازاریابی، Search Engine Optimisation یا SEO و HTML.
به این ترتیب مشاغل و نقش آفرینان جدیدی به خانواده نشر اضافه شده است.
فناوری اطلاعات، در داستان نشر هم، گرچه بعضی مشاغل مثل حروف چینی را حذف کرده است، ولی مشاغل بسیار بیشتری را به وجود آورده است.
